'Where it all began', a personal history and more.

Australiëreis 2015

05-10 maandag, dag 1, Houten naar Amsterdam

Op tijd aangekomen op Schiphol.

Voor het inchecken van de bagage naar desk 29 gegaan in hal 3, daar in de rij aangesloten, de balies waren nog niet open.

Toen wij, na ongeveer 20 min, aan de beurt waren en de grondstewardess met ons inchecken begon, ging zij telefoneren.

Er werd ons een keuze voorgelegd;

omdat wij naar Singapore zouden reizen en de vlucht vanaf Dubai naar Singapore overboekt was, werd ons een alternatief aangeboden.

Wij zouden voor een dag vertraging kunnen kiezen met omboeking naar businessclass voor de volledige reis naar Singapore. Daarbij zou Emirates zorgen voor een hotelovernachting met alle maaltijden. Als klap op de vuurpijl werd ons ook nog tegoedbonnen voor 4 vluchten per persoon met Emirates in het vooruitzicht gesteld, welke wij binnen 1 jaar vanaf nu moeten gaan gebruiken!!

Omdat wij in Singapore 2 nachten zouden hebben, leek ons dit wel erg aantrekkelijk.

Wij hebben dit aanbod geaccepteerd, maar dat was nog niet definitief. Afhankelijk van de beschikbare ruimte in het vliegtuig, moesten wij ons om 20:15u opnieuw melden, dan zouden wij definitief te weten komen of onze omboeking door zou gaan.

Inmiddels was het tegen 19:00u geworden, dus etenstijd. Omdat wij al geruimde tijd stonden te wachten kregen wij in afwachting van het gebeuren een maaltijdtegoedbon van Emirates.

Na een maaltijd gebruikt te hebben op de luchthaven, zijn wij teruggegaan naar de balie van Emirates en na wat wachten werden wij omgeboekt en ontvingen wij alle benodigde papieren. Zowel die voor de vlucht per businessclass op 6 oktober, als de tegoedvoucher voor een toekomstige reis.

Met nog 3 andere reizigers die voor deze optie gekozen hadden.

Rond 20:40u togen wij naar beneden, naar de shuttlebus, die ons naar het - door Emirates geregelde - hotel zou brengen.

Om 21:00 vertrokken wij naar het Steigenbergerhotel op Schiphol-Oost. Onze eerste vakantienacht begon in een goed verzorgd hotel in Nederland.

Met een vooruitzicht op een -nog te maken- vliegreis naar plaats naar keuze, ergens buiten Europa. Dit was wel een heel bijzonder begin. De reis naar Australië moest nog beginnen!!

06-10 dinsdag, dag 2, Amsterdam naar Amsterdam

Na een goede nachtrust in het Steigenbergerhotel, een goed ontbijt, hebben wij - op onze eerste vakantiedag- een wandeling gemaakt in het Amsterdamse Bos (of all places!!)

Nu relaxed deze dag doorbrengen en vanavond opnieuw inchecken voor de vlucht van 21:40u naar Dubai. Maar nu in businessclass.

Om 19:30u vlot door het inchecken van de bagage, de safetycheck en de douane. Snel terug gelopen om mijn bijna vergeten Macbook op te halen, pfff!!

Nu, omdat wij businessclass reizen, plaats genomen in de businessclass lounge, een zeer comfortabele wachtruimte, ver verwijderd van ‘het gewone volk’, met gratis eten en drinken.

Niet verkeerd :-).

07-10 woensdag, dag 3, Amsterdam naar Dubai en Singapore

Na een redelijke nacht in het vliegtuig, aangekomen op/in Dubai. Hier de zonsopkomst gezien, mooi zo boven de woestijn.

Omdat wij businessclass reizen mogen we naar de businessclass lounge, iets minder dan in Amsterdam, maar ach, het eten en drinken is gratis en de stoelen zijn beter.

Na wat gegeten te hebben, nog wat door de immense hal gelopen, van de éne kant naar de andere kant ongeveer 2 km en vol met winkeltjes en restaurants.

Je ziet dat dit een knooppunt is in de luchtvaart, alles en iedereen zie je hier rondlopen.

Op tijd inchecken voor de vlucht naar Singapore, wat wachten (het is niet anders) en we kunnen met een bus naar het vliegtuig.

Ook hier een prima plek in de businessclass, het begint te wennen

 :-).

Veel turbulentie in dit iets oudere vliegtuig, maar alles gaat goed en we stappen op tijd uit in Singapore.

Met een taxi laten we ons naar ons hotel brengen, een rit door nachtelijk Singapore van ongeveer 20 minuten.

Het hotel is groot en zakelijk, en hoog. Het lijkt wel of ze voor ons de laatste kamer gereserveerd hebben, op de bovenste, de 15e verdieping, aan  het einde van de gang, de laatste deur.

Eindelijk weer een normaal bed en een badkamer. Scheren en douchen en dan nog even buiten lopen.

Tot 24:00u nog wat gelopen en genoten van de zwoele atmosfeer.

Gelukkig is het helder, zodat we best wel wat van de haven en de stad kunnen zien.

Om 00:15u liggen we in bed. toch proberen een normaal ritme te krijgen.

08-10 donderdag, dag 4, Singapore

De wekker gaat om 07:00u, nog even blijven liggen, dan met moeite het bed uit.

Bij de receptie het ontbijt regelen, naar het restaurant en in de open lucht ontbijten.

Een deels Engels ontbijt, maar veel Aziatische gerechten. Wij hebben om 08:00u geen zin in patat, noedels of rijst. Gelukkig is er wel brood, jam en koffie.

Na deze start bij de receptie kaartjes gekocht voor de stadstour, welke vanuit een open dubbeldekker beleven. Niet alleen aan de dubbeldekkers zie je restanten van het koloniale verleden. In diverse gebouwen en natuurlijk de straatnamen en het linkse verkeer herken je de Bitse hand. Verder bijzondere architectuur, glas, staal, aluminium en hoog, heel hoge gebouwen.

Het éne fantasierijke gebouw na het andere. Zowel de zakenwijk als appartementen, alleen heel divers en bijzonder gebouwd.

Na afloop van de tour zijn we door de Indiaase wijk gelopen om weer terug te komen bij het hotel.

Deze wijk is bizar; kleur, lawaai, kleuren en vrouwen met het kaste-teken op hun voorhoofd.

Verder heel veel kleine winkeltjes, ondernemers die handelen in specifieke Indiaase voorwerpen.

Een Indiaase markt en een grote hindoeïstische tempel maken het straatbeeld compleet.

Even daarvoor zijn we door de meest luxe Westerse winkelstraat van Singapore gereden, hemelsbreed misschien een kilometer. Een groter contrast is niet denkbaar.

In deze stad komen zoveel culturen samen, het is een smeltkroes van Azië. De moeite waard om eens langer te bezoeken. Door tijdgebrek hebben wij de botanische tuinen en Chinatown overgeslagen. Wie weet komen wij hier ooit nog terug.

Om 15:00u zijn wij per taxi naar de luchthaven gegaan. Na bijzonder lang (onnodig) wachten, konden we eindelijk inchecken en onze weg door de diverse controles vervolgen. Niet alleen een securitycheck, ook een identiteitscontrole met een gezondheidsverklaring zijn wij gepasseerd.

Het wachten op de vlucht aar Melbourne is begonnen.

09-10 vrijdag, dag 5, Melbourne

’s Morgens om 06:00u geland op het vliegveld van Melbourne, at last. Ik moest wel een traantje wegpinken. Na 56 jaren terug op mijn geboortegrond, het gaf wel iets extra’s.

Na de immigratiedienst en de gezondheidsdienst, de tas/koffer opgehaald en naar de douane, ook daar langs en met een taxi naar het hotel, in het midden van Melbourne.

Onderweg de zonsopkomst gezien boven de stad, met luchtballonnen, op deze tijd!!

In het hotel aangekomen, dacht men dat wij, gezien het tijdstip, wilden uitchecken. Verbazing, toen bleek dat wij juist wilde inchecken. Helaas om 07:00u nog geen kamer beschikbaar, maar goed we konden de tassen in het hotel laten en na 12:00u nog maar eens proberen.

Wij zijn gaan wandelen, door de stad en langs de Yarra-rivier. Onderweg bontgekleurde parkieten in bomen gezien, prachtig.

Veel fietsers tegengekomen en wandelaars gezien. Op de rivier werd al druk gekanood, en dat om 07:30u ’s morgens!!

Na een paar kilometer de Yarra over gestoken en door de botanische tuinen terug gewandeld. Hier had ik mijn eerste deja-vu. Geuren die op mij af kwamen, zo vertrouwd, niet direct herkenbaar, maar met een gevoel van dat heb ik eerder geroken!! Hoe sterk is het onderbewustzijn!!

Ik heb geprobeerd de exacte plant te vinden, maar helaas, dat bleek vergeefse moeite. Later die ochtend heb ik nog vaker gesnoven en geroken, maar een exacte plant of geur was niet te definiëren. Het zal wel een combinatie van geuren zijn geweest. Het geeft je wel een bijzonder gevoel van herkenning, hier maakten we deze reis voor!!

Inmiddels aangekomen bij het informatiecentrum op Federationsquare, wat folders bekeken en ideeën op gedaan. Besloten dat we moe waren, maar het was nog te vroeg voor het hotel.

Op naar Melbourne’s hoogt(st)e punt, Het Skydeck in de hoogste toren van Melbourne, 88 verdiepingen op 269m hoogte. De lift deed er nog geen minuut over!!

Een prachtig uitzicht rondom over Melbourne en de omgeving. Bergen in het oosten wat nevelig, maar de rest duidelijker zichtbaar, omdat de afstand minder groot is.

Echt een must-see.

Hierna na het hotel gegaan, onze kamersleutel gekregen, de bagage was al naar de kamer gebracht!! Eindelijk douchen en opfrissen, scheren en dat soort dingen. Toen was het moment daar om in te storten. Het slaapgebrek en de reis brak op.

We hebben van 12:00u tot 15:30u geslapen. Dat was nodig.

Tja, we hadden nog een verplicht nummer op ons lijstje, Cothamroad 278 in Kew.

Het was droog en warm, dus zijn we gaan lopen. Lange lanen, drukke wegen, stevige hellingen, we hebben van alles gezien onderweg.

Ook best wel veel verval gezien, vooral bij de huizen uit de Victoriaanse tijd.

Uiteindelijk na een wandeling van zo’n 2 uur, de plek gevonden. Het oude huis is er niet meer.

Maar zoals gebleken was uit de beelden van Google Earth, op de plek van Cothamroad 278 zin meerdere kleine woningen gebouwd.

Jammer, maar we zijn er geweest en weten nu hoe de omgeving is.

Op de terugweg bij een Grieks restaurant een hapje gegeten, Kew Crossing, daarna terug naar het hotel. Omdat het koeler was liepen we sneller en de route was enigszins bekend. Uiteindelijk hebben we de wandeling in minder dan 2 uren gelopen. Daarna nog een klein stukje met een tram en we waren terug in het hotel.

Moe maar voldaan.

10-10 zaterdag, dag 6, Melbourne

Vandaag gestart met een goed ontbijt in het hotel, typisch Engels, maar wel smakelijk en voedzaam!!

Daarna zijn wij lopend naar Federation Square gegaan om bij het Informatie Centrum de nodige stadsinfo te vragen.

Nou, dat kostte toch wel wat tijd, De man achter de balie, Bruce, een 70-er, nam zijn tijd om ons voor te lichten en folders te laten zien en te verzamelen.

Met een tas vol zijn wij naar buiten gegaan.

In Melbourne rijdt een bus met een aantal vast stoppunten, waarbij je in-en uit kunt stappen waar je maar wilt. Een kaart daarvoor koop je voor AUS$ 10 p/p en is 2 dagen geldig. Handig, hebben we direct aangeschaft. Dan zien we in ieder geval de hoogtepunten van de stad.

Na een bijna complete rit, zijn wij uitgestapt bij het Immigrationmuseum, dat waren we al van plan om te bezoeken.

We kregen een beeld van de immigratie naar Australië door de eeuwen heen.

Ook een presentatie met de reden waarom mensen emigreerden, voor een beter leven, of als vluchteling, of om humanitaire redenen.
Deze informatie gaf ons een duidelijker beeld over de immigratieperiode in de jaren '50. Ook in se tijd dat mijn ouders deze reis maakten.

Na dat bezoek de bus weer genomen naar het Melbourne museum en daar de rest van de middag rondgelopen. In het museum een verscheidenheid van objecten en onderwerpen.

Melbourne heeft geen lange geschiedenis, Australië werd pas in de 18e eeuw ontdekt. Daarom  begon men met het ontstaan van Australië, iets over de Aboriginals, de Polynesische eilanden, om vervolgens de sprong te maken naar de ontdekking van het werelddeel, de diverse immigratieperiodes, om uit te komen bij recentelijke geschiedenis van vorige eeuw.

Wat wel uitgebreid getoond werd, was een aanzienlijke collecties geraamtes van dinosaurussen en één van een walvis. Een grote collectie opgezette dieren completeerde het geheel.

Daarnaast nog wat ruimte voor kortlopende exposities en een buitentuin met een variatie van planten en dieren. Wel hierbij aandacht voor planten die door de Aboriginals gebruikt werden voor geneeskundige doeleinden.

Om 16:30u verzadigd van indrukken weer naar het hotel, voor een korte pauze en een kop thee. Tegen 18:00u weer naar buiten, om een eettentje te zoeken.

Rond 20:00u uiteindelijk weer terug op de kamer.

11-10 zondag, dag 7, Melbourne

Vanmorgen de rode bus genomen vanaf zijn startpunt bij de kathedraal. Naar punt 8 gereden en vervolgens de Victoria Market bezocht. Dit is een overdekte hal met ontzettend veel kraampjes en handelaren, die alles, maar dan ook alles aanbieden. Het non-food gedeelte staat eigenlijk buiten, dit was vroeger een soort overdekte marktplaats, het food-gedeelte is in een naastgelegen hal, die omwille van de hygiëne, d.m.v. deuren afgesloten is. Hier worden de waren door de lokale kooplui luidkeels aangeprezen. De één de luider dan de ander.

Het is een markt die te vergelijken is met een overdekte markthal zoals in Oxford, maar ook in Budapest. Het gedeelte dat ‘open’ is, is meer te vergelijken met de Utrechtse Bazaar.

Het aardige van het geheel is dat er her en der ook optredens waren van muziekkanten, hetgeen een prettige sfeer gaf.

Ook hier is de algehele sfeer die Melbourne uitstraalt, gemoedelijkheid en respect, alom aanwezig.

Op de markt zie je mensen van allerlei pluimage, jong en oud, dik en dun, Australiër en Aziaat, blank en donker.

Deze markt is er van oudsher en is er 7 dagen per week.

Na 2 uren rondgelopen te hebben, vonden wij het genoeg en hebben de bus weer genomen, nu naar de Dockyards. Dit havengebied is de laatste jaren erg gemoderniseerd, alleen het middelste deel is nog oud, de rest is nieuw.

Op het oude deel hangen plakkaten over de geschiedenis van de haven, zoals de aankomst van immigranten in diverse periodes.

Hier bij de bibliotheek een broodje gegeten, daarna nog wat rondgelopen, om op een bepaald moment de bus weer te neme.

De volgende stop was de Shrine of Remembrance, een groot mausoleum ter nagedachtenis aan alle Australische soldaten die door de eeuwen heen zijn gesneuveld, al dan niet in oorlogstijden.

Na deze Shrine of Remembrance gezien te hebben, zijn we een tijd door de Botanische tuin gaan wandelen. Hier zag je diverse mensen, ook complete families de dag doorbrengen op het gras, onder de bomen.

Waarschijnlijk onder het motto: de tuin is van en voor iedereen. En je gaat met respect om met gemeenschappelijke ruimtes, want die zijn ook van jou.

Hierna doorgelopen naar het Victoria Art Centre, veel kunst bekeken, waaronder een paar Rembrandts, Renoirs, Turners etc. Ook Keith Haring hangt hier.

Na een paar verdiepingen oude en hedendaagse kunst gezien te hebben, begonnen onze voeten op te spelen, tijd om weer naar het hotel te gaan, dus.

Gelukkig is het niet ver lopen van het Victoria Art Centre naar Flindersstreet, zodat we snel onze voeten en benen rust konden geven.

12-10 maandag, dag 8, Melbourne

Vandaag de eerste regen meegemaakt, lichte, maar toch regen.

We zijn wederom naar het Victoria Art Centre gegaan, nu de overgebleven afdelingen bekeken.

Hierna teruggelopen naar het Federation Square, ook hier de nodige kunsthistorie gezien, waaronder materiaal van jonge kunstenaars, die vooral een Aboriginal-afkomst hebben.

Het gebouw waar dit ondergebracht is, is zeer modern, beton, glas, metaal. Schuin, kubusvormig, transparant en vrij toegankelijk, net als musea in Groot Britannië.

Na de lunch onze weg vervolgd met een wandeltocht door diverse winkelstraten, die kenmerkend zijn voor Melbourne. Zowel oud als nieuw, food en non-food, traditioneel en exclusief.

Tegen 14:30u toch wel weer vermoeide voeten gekregen en terug naar het hotel om bij te tanken.

Na het bijtanken, hebben we de tram genomen naar de andere kant van het centrum, vandaar zijn we door Chinatown, alwaar wij een hapje Chinees gegeten hebben, en oneindig veel passages gepasseerd te zijn, teruggelopen naar ons hotel.

Passages hebben ze in Melbourne erg veel, ze zijn verstopt en veelal gevuld met restaurants of koffiebars. Daarnaast is op iedere straathoek wel koffie te koop.

De passages dateren uit de 19e eeuw, maar ook zijn er veel moderne, uit een veel recenter verleden.

Collinsstreet nog doorgelopen op weg naar ons hotel, dit is de winkelstraat van Melbourne, hier zijn alle grote merken gevestigd. Men zegt dat aan de éne kant van Collinsstreet het geld wordt verdient en aan de andere kant het wordt uitgegeven.

13-10 dinsdag, dag 9, Melbourne

De ochtend gevuld met wandelen door één van de vele parken die Melbourne rijk is, dit park ligt aan de oostkant van het centrum en herbergt een orangerie en  het huis van de ouders van Cook. Leuk voor Cook, maar heeft er zelf nooit gewoond. Het huis stond in Engeland en is destijds in delen naar Melbourne gebracht en hier weer in elkaar gezet.

De route voerde ons weer terug naar ons beginpunt bij Federationsquare hier een koffie gedronken en daarna langs de zuidoever van de Yarrariver een stuk gewandeld, tot het begin van de haven. Toen maar eens terug gegaan en langs de noordzijde van het water terug gelopen.

Een stad bezoeken en verkennen is prima, maar na 4 dagen heb je het idee alles wel gezien te hebben en willen we weer verder.

Bij de portier van het hotel hebben we een taxi besteld voor morgen (woensdag) ochtend, 07:00u, wij moeten 1 uur tevoren op het vliegveld zijn voor de vlucht naar Alice Springs. Het zal wel een overgang zijn, hier (Melbourne) is het nu ongeveer 20gr C, in Alice Springs 35gr C.

Er is ook een tijdsverschil tussen beide steden, In Alice Springs is het 1 1/2 u vroeger.

We gaan het ervaren.

14-10 woensdag, dag 10, Melbourne naar Alice Springs

In alle vroegte op gestaan, 05:30u :-(, het ontbijt was al mogelijk van af 06:00u, omdat wij een taxi besteld hadden voor 07:00u.

Dit lukte allemaal, wij waren als eerste in de ontbijtzaal, na het ontbijt tandenpoetsen en terwijl we daarmee bezig waren werden we gebeld dat de taxi klaar stond. Vervolgens door de ochtendspits naar het vliegveld en na wat geklungel met een onbekend bagagesysteem, gingen we door de beveiliging.

We hoefden geen paspoorten meer te laten zien, het was immers een binnenlandse vlucht.

De gate snel gevonden, ongeveer een uur zitten wachten en daarna aan boord.

Het vliegtuig voor 3/4 vol, dus niet lang wachten voordat we bij onze stoelen waren.

Na een vlucht van ongeveer bijna 3 uur, geland in Alice Springs. Daar bleek de klok toch weer bijgesteld te moeten worden. Ongeveer 1 uur en een kwartier verschil met Melbourne. Wat een gedoe met de horloges, volgende week alles weer terug.

Het is een bizarre omgeving, woestijn, droge, dorre grond met daarin een nederzetting.

De temperatuur viel wat tegen tussen de 30 en 35gr, dat is niet fijn.

Met een shuttlebus (gelukkig met airco, je kunt hier niet zonder) naar het hotel.

Na enig zoekwerk werden wij gevonden in het systeem en mochten we onze bagage in bewaring geven. Er was natuurlijk nog geen kamer beschikbaar.

Dus, net zo als bij onze aankomst in Melbourne, de plaats maar eens verkend.

Alles recht, blok na blok, het hotel lag direct naast de rivier, die blijkbaar nooit water bevat, alleen een uitgestrekt zandbodem. Wel zo her en der wat hoopjes mensen in de schaduw van bomen, dit bleken Aboriginals te zijn, die de schaduw opzochten.

Na een paar blokken gelopen te hebben, zijn we een mall in gegaan, dat was qua temperatuur aangenamer en dat vonden meer mensen.

Diverse terrasjes met etenden en drinkende mensen, het merendeel blanken. Aboriginals waren er wel, maar die hielden zich meer in elkaars buurt op.

Waarschuwingsbordjes dat stoelen geen groter gewicht aan kunnen dan 120kg!! en dat in bepaalde delen geen alcohol was toegestaan (die hadden we buiten ook al gezien), geeft wel te denken over een klassenonderscheid tussen Aboriginals en blanken. Schokkend.

Na een supermarkt gevonden te hebben en wat lunch aangeschaft te hebben, terug naar het hotel.

Hier maar eens wat geslapen, om een beetje aan de atmosfeer te wennen, dat was blijkbaar toch nodig.

’s Middags, na ons schoonheidsslaapje even in het zwembad geweest, gezien de temperatuur, niet  echt gezwommen, daarna weer terug naar de kamer.

Ons balkon werd nu wat bruikbaarder, omdat dit aan de schaduwkant lag. De airco in de kamer, had er niet veel zin in.

Rond 18:00u een restaurant op gezocht, zodat wij tegen 20:00u weer terug waren op de kamer.

Op tijd proberen te gaan slapen, morgen, woensdag worden we om 06:30u opgehaald voor het vertrek naar Uluru.

15-10 donderdag, dag 11, Alice Springs naar Uluru

Na een onrustige nacht, vreemde geluiden, wekker op ongewoon vroege tijd, een bellende buurman, buren die nog vroeger opstonden dan wijzelf, zijn we om 05:15u uit bed gegaan. Na een geïmproviseerd ontbijt, stonden we gepakt en gezakt om 06:15u voor het hotel, te genieten van de ochtendlucht en een zonsopkomst.

De bus was op tijd en na een aantal aanvullende stops, zijn we onderweg gegaan naar Uluru, over de Australische highways. Dit zijn 2 baans wegen met maximale snelheid van 100km/u, met weinig tegenliggers. Soms zelfs wat te smal voor een touringcar, zeker bij het passeren van een roadtrain (een truckcombinatie met oplegger en 2 aanhangers van vaak meer dan 50m lengte).

We hebben een paar stops gemaakt onderweg, een camel farm, een wegrestaurant en een fotostopplek voor het zicht op Connorsmountain.

Voor deze laatste moesten we de zandduinen aan de andere kant van de weg oplopen. Rood, los zand. Maar we hadden wel een mooi zicht op het gebergte.

Uiteindelijk rond 13:00u aangekomen bij het resort, een aantal hotels, liggend langs een rondweg, met in het midden het lokale village.

Gelukkig was hier onze kamer al beschikbaar, want om met 40gr C nog wat buiten te gaan lopen…

Nu even wat acclimatiseren en om 17:15u voor de receptie wachten op de bus. Die brengt ons dan  naar Uluru om te gaan kijken naar de zonsondergang. Daarna terug naar het hotel voor de barbecue.

Weer terug op de kamer, na van een prima barbecue genoten te hebben, met heerlijke Australische wijn. Aan tafel gezeten met mensen uit Ierland en uit Stratford-upon-Avon. De laatste blijken hetzelfde arrangement geboekt te hebben bij AATKings,die zullen we dus nog vaker tegenkomen. Tijdens het eten nog onverwacht bezoek gekregen van een dingo, helaas te donker om te fotograferen. Zelfs de gidsen waren zeer verrast van het bezoek.

De reisleiding is overigens erg goed, dat bleek al tijdens de busreis naar Uluru, veel kennis van historische feiten, Aborigional feiten, doorspekt met Engelse humor.

Australiërs zijn gewoon Britten, die hun gehele cultuur overgeheveld hebben naar Australië. Alles, maar dan ook alles is door en door Engels.

De mensen zijn hier erg hartelijk en open, vragen constant waar je vandaan komt en wat je verder gaat doen.

Daarnaast is het een smeltkroes van nationaliteiten en rassen, met Engels als voertaal.

Ik moet natuurlijk niet vergeten te vermelden dat Peter Kramer van www.campersdownunder.nl zijn uiterste best heeft gedaan voor ons. Wij hebben voor onze definitieve boeking een wensenlijstje bij hem neergelegd v.w.b. de te bezoeken plaatsen. Na het nodige puzzelwerk heeft hij heeft dit reisprogramma voor ons in elkaar gezet en alle boekingen weten te regelen. Buiten de vertraagde start, die niet te voorzien was, loopt alles als een trein. Perfect, klasse!!

16-10 vrijdag, dag 12, Uluru en Kata Tjuta

Vroeg uit bed, zonsopkomst bij Uluru zien. De bus haalt ons om 04:50u op. Tja, het is mooi om te zien, maar door de bewolking voor de zon, valt het vurige licht tegen, pech. Naar de zon toe is het licht wel mooi!! Dan maar omdraaien voor een foto. Daarna een rondtocht gemaakt per bus rond Uluru en uitgebreide informatie gekregen over het ontstaan ervan en de betekenis van de rots voor de Aboriginals.

Om 10:00u terug op het resort, even naar de supermarkt voor wat proviand. Per slot nog niet ontbeten. Gelijk maar wat lunchmateriaal meegenomen en flessen water.

Direct na de lunch, weer verzamelen voor de receptie, de bus haalt ons op om 14:10u voor een tocht naar Kata Tjuta. Ook hier weer uitgebreide info over de omgeving en de betekenis voor de Aboriginals. De gidsen zijn erg goed.

We hebben twee wandelingen op twee verschillende plekken gemaakt, in de hitte en met hoed en vliegennet. Want al die vliegjes hier, je wordt er gek van. Ze kruipen overal, eten en drinken wordt je bijna onmogelijk gemaakt. Een net is noodzakelijk.

Bij de laatste wandeling eindelijk ons eerste ‘grote’ wild gezien, een kangoeroe. Het dier schrok zich natuurlijk te pletter van alle toeristen. Wij waren natuurlijk niet de enige bustoer.

Als slot van deze dag, worden we door de reisorganisatie getrakteerd op ‘drinks en snacks’, hetgeen bijna een wijnproeverij blijkt te zijn. Perfect verzorgt, champagne, rode wijn, witte wijn, jus d’orange, water, chips, dipsauzen en dat in de outback, wachtend op de zonsondergang.

Ook hier gooit opkomende bewolking roet in het eten, de zon is niet zo mooi als verwacht, dus de rode rotsen ook niet.

Weer terug naar het resort, om 20:00u binnen, douchen, tas inpakken, wekker zetten, morgen worden we 04:05!! op. Maar dan ook met volle bepakking, aansluitend aan de wandeling gaan we per bus terug naar Alice Springs.

17-10 zaterdag, dag 13, naar Kings Canyon  en Alice Springs

Met moeite en brak uit bed, de wekker stond op 03:00u. uitchecken en wachten op de bus.

Die is er op tijd, wat een leven hebben die mensen. De lijst met namen blijkt te kloppen en de dag kan beginnen.

Nu naar Kings Canyon voor een wandeling en uitleg. Onderweg bij een wegrestaurant, annex tankstation, annex emoe farm, annex camping, annex winkel, gestopt voor een ontbijt, Dit hoort bij de reis, prettig. Alleen jammer dat oploskoffie en chocopoeder zo op elkaar lijken, zonder een etiket. Verder een prima ontbijt, Engels met alles erop en eraan.

Na deze pauze de eerste groep aan het wandelen gezet. Zij kozen ervoor om de klim van 500m te maken, dat zag ik mij zelf niet doen met mijn hoogtevrees. Dan maar liever de lagere tocht. Was ook prima.

Omdat onze tocht korter was, zijn wij naar het naast gelegen resort gebracht, daar konden we handdoeken lenen van het hotel, om in het zwembad van de naast gelegen camping te zwemmen.

Natuurlijk waren we voorbereid en hadden we zwemkleding meegenomen, dus dat was relaxed.

Om 13:00u weer vertrokken met de bus, nu naar een ontmoetingspunt met 2 andere bussen, zodat wij met onze bagage over konden stappen op de bus die ons naar Alice Springs zou brengen.

Dat lukte, uiteindelijk om 19:30u in Alice Springs aangekomen, gaar, vermoeid, maar voldaan.

Voor het avondeten een lokale pub bezocht, daarna rustig naar de hotelkamer om naar huis te Skype.

18-10 zondag, dag 14, Alice Springs

Uitgeslapen!! Tot 07:30u!!

Een ontbijt genomen in het restaurant van het hotel. Bij navraag bleek dit niet in het arrangement van AATKings te zitten, ok, dan op eigen kosten. Ook goed. Bediening was slecht, weinig schone materialen, kleine bordjes, dan maar vaker heen en weer lopen. Dit kan beter. Benieuwd naar het ontbijt van morgen.

Vandaag is het plan om de botanische tuinen te bezoeken, vanwege de temperatuur is dat het beste om vanmorgen te doen. Het telegraafstation en de Royal Flying Docters Service staan op het programma. Dan is de dag wel weer vol.

De botanische tuinen bezocht en een paar kangoeroes gezien. Ook zien we hier in Alice Springs veel Aboriginals. Veelal mensen die wat rondhangen in de schaduw van gebouwen, bomen of bruggen. Dit verklaart waarschijnlijk ook het alcoholverbod in die gebieden. Het lijkt erop dat door cultuurverschillen een deel van de Aboriginals buiten de maatschappij vallen. Er is een groot analfabetische onder die groep. Pas bij de jongeren zie je wat meer deelname aan de maatschappij. In de botanische tuinen een paar Aboriginal vrouwen gezien en enigszins gesproken, zij probeerden schilderingen te verkopen. Dit is een vrouwen bezigheid, dit zie je op veel plaatsen waar toeristen komen, de mannen – van oudsher en traditioneel jagers -, zie je daar niet bij. Dat zijn degenen die rondhangen en op grasvelden in de schaduw liggen.

Bij deze bevolkingsgroep was en is nog steeds een onderverdeling: de vrouwen maken het eten klaar, hebben de zorgtaak en het huishouden, de mannen gaan op jacht. Terwijl de oudere generatie, de jongste onderricht. Zij hebben de verhalen en de levenswijsheid.

Het bijzondere ervan, dat ons verteld werd door verschillende reisleiders, is dat de Aboriginals verhalen vertellen over objecten en voorwerpen waar zij op dat moment bij in de buurt zijn, zodat het beeldend wordt. Zij kennen immers geen geschriften. Vandaar ook het analfabetisme. De verhalen worden overgedragen van grootouders op kleinkind, om op die manier de kinderen te onderrichten. Zodra de oudste generatie overlijd, stoppen dan ook de verhalen, die moeten dus op tijd overgedragen worden,

In Uluru en Kings Canyon bevinden zich ook heilige plekken die niet gefotografeerd of betreden mogen worden door anderen, dan uitsluitend door Aboriginals. Zelfs de mannen hebben hun eigen heilige plekken en de vrouwen ook. Dat blijft ook zo. Zouden er beelden van de plekken naar buiten komen, dan zijn ze niet heilig meer en verliezen ze de waarde voor de Aboriginals.

Zelfs tijdens de bustoer werden we op enkele plekken dringend verzocht niet te fotograferen, AAT Kings houdt bijzonder goed rekening met de cultuurverschillen.

Groot was mijn verbazing dan ook, toen bleek dat – bij normale weersomstandigheden (nu veel te warm + 39gr), de rots dan ook te beklimmen is, hetgeen eigenlijk afgeraden wordt, vanwege de heilige plek!!

Rangers hebben dan ook de mogelijkheid om de toegang af te sluiten.

Het kostte ons enig moeite om van de vrouwen in de botanische tuinen af te komen, als je eenmaal belangstelling toont, dan raak je ze niet meer kwijt.

Na de tuinen wat lunch gekocht, naar de hotelkamer en daar verorberd. Rond14:00u naar het museum van de Royal Australian Flying Doctors geweest een presentatie (hologram) gezien, het museum bekeken en de winkel bezocht. Daarna terug naar de hotelkamer, het was te warm om buiten nog wat te doen.

19-10 maandag, dag 15, naar Melbourne

Na het ontbijt vanmorgen, onze tassen gepakt en met de shuttlebus naar het vliegveld gegaan. Een compact vliegveld en vanwege de binnenlandse vlucht geen paspoort tonen, wel een securitycheck (onvermijdelijk blijkbaar) en na een rustige vlucht rond 15:30u weer in Melbourne aangekomen.

Hier hebben we de skybus genomen naar het Southern Cross Station, ons hotel ligt hier 2 minuten vandaan.

Na onze bagage in de kamer gezet te hebben, nog maar even wat frisse lucht gesnoven in de stad. Na al die geklimatiseerde omgevingen is dat een verademing.

Een pizzabar gevonden voor een pizza en een salade, daarna weer na het hotel.

Morgen de camper ophalen.

20-10 dinsdag, dag 16, Melbourne naar Toquay

Op tijd vertrokken uit het hotel, Badman’s Hill aan de Collinsstreet, om per taxi naar het verhuurbedrijf van de camper te gaan. 
http://aurentals.keacampers.com/campervans/Pages/luxury-6-berth-motorhome.aspx

De taxikosten worden door het verhuurbedrijf vergoed, dus dat is handig.

Tegen 10:00u daar aangekomen, alle formaliteiten doorlopen, de camper geïnspecteerd, onze tassen erin en naar een supermarkt. De Aldi (!!) of all places.

Om één of andere reden was onze geboekte camper aangepast in een andere. Wij hadden in februari een 4-persoons geboekt, krijgen wij nu een 6-persoons, niet verkeerd. Alleen waar 6 personen hun bagage moeten laten…H

Na het inladen, zowel het winkelwagentje als de camper, op pad, links rijdend, rechts sturend, is weer eens wat anders….op weg naar Torquay. Hebben ze hier ook, 90 km ten westen van Melbourne, aan het begin van de Great Ocean Road.

Een camping is gevonden, aan de kust, een standplaats boven aan de duinenrand, 25gr, licht bewolkt. Dit is overwinteren J.

21-10 woensdag, dag 17, Torquay naar Princetown

Onze weg over de Great Ocean Road vervolgd. Mooie kustlijn, prachtig azuurblauw water, woeste golven.

Tussen Apollo Bay en Princetown zelfs een door een heus regenwoud gereden. Bijzondere plantengroei, hoge Eucalyptusbomen en zelfs Koningsvarens. Een waterval van zo’n 90m bewonderd. Wel veel (mot)regen, tja wat wil je in zo’n woud…..

Uiteindelijk tegen 16:00u onze stop genomen op een kleine camping in Princetown.

Amber de camper geïnstalleerd en ik zie een bijzonder mooi vogeltje langs vliegen en even verderop op de heg gaan zitten.

Superb Fairywren

Terwijl ik met de camera bezig ben, komt de buurman aangelopen met een verrekijker en wijst onze op een natuurgebied verderop. Wel zo’n 40 kangoeroes!! Volgens zijn zeggen moest er een pad lopen vanaf de heuvel (waar wij ons bevonden) naar een laaggelegen plek om ze beter te kunnen zien.

Wij onderweg, een pad gevonden door de Wetlands van Princetown, prachtig overigens en uitgekomen op een weg die naar het natuurgebied leidt.

Tot onze stomme verbazing waren ze er nog.

Op weg naar de camper stak een sterke wind van zee op, hoe meer we de heuvel op gingen, hoe harder het ging waaien. Goed dat we een jas aan hadden gedaan.

Bij de camper gekomen, direct onze vesten opgezocht, die waren wel nodig. Het was een gesleep met al die kleding onderweg, maar dat was gelukkig niet voor niets.

Inmiddels hebben gekookt, gegeten en de vaat gedaan en de airco zo ingesteld, dat deze verwarmt i.p.v. koelt. Volgens mij is het buiten onder de 10gr gekomen.

Wij vermaken ons met lezen en mijn blog in concept bijwerken, want deze plek heeft geen Wi-Fi en onze televisie ontvangt niets!!

22-10 donderdag, dag 18, Princetown naar Warnambool

Vandaag onze weg vervolgd over de Great Ocean Road. Het weer viel wat tegen, gelukkig droog, maar een erg sterke zuiderwind. Dit gaf een maximale temperatuur van 14gr. Maar voor het gevoel was het niet warmer dan 10gr.

Bij de verschillende uitkijkpunten die we bezochten zagen we dan ook diverse mensen met jassen en capuchons.

De kust is hier ongelofelijk ruig, evenals de zee. Het is niet moeilijk om voor te stellen dat hier ion het verleden veel schipbreuken zijn geweest.

We hebben de Seven Apostels gezien, The Arch en The London Bridge.

Ach, het blijven Britten, all the way.

23-10 vrijdag, dag 19, Warnambool naar Hal's Cap

Vertrokken uit Warrnambool en onze weg vervolgd naar de Grampions, een nationaal park in Victoria, ten noorden van Warrnambool.

Gereden door een prachtig groen landschap, veel weiden omzoomt door berggebied. Onderweg emoes gezien en zo waar een kokabura.

Aangekomen op de camping, Lakeside, bleek deze eigendom te zijn van een Nederlandse eigenaar. Leuk, even een praatje gemaakt met de Vlaamse medewerkster.

Na de camping verkend te hebben, nog een ritje gemaakt in de omgeving. Een paar uitzichtpunten bekeken, vanwaar we een prachtig uitzicht hadden over de canyon en de bergenkammen.

Op de terugweg een walibi gespot langs de weg, het begon al wat te schemeren, dan komen ze tevoorschijn.

Op de camping hebben we ons verbaasd over het grote aantal kakatoes, die rond vlogen. Rond een uur of vijf zijn we het veld op gelopen waar de kangoeroes liepen te grazen, dit gebeurde blijkbaar dagelijks, hoorde van onze buren, Zwitsers, die hier al een paar dagen stonden met hun camper.

En inderdaad, na een tijdje kwamen de dieren langzaam dichterbij. Toen wij ’s avonds voor de camping probeerden wat te internetten, hoorde ik een geluid alsof er iemand dichterbij kwam, dit bleek een volwassen kangoeroe mannetje te zijn, op nog geen tien meter afstand ging hij rustig zitten eten.

Toen wij op het veld liepen om naar de kangoeroes te kijken, kwam er een man aan gelopen die kakatoes aan het voeren was. Ik kreeg wat brood van hem, en zo waar een paar kwamen uit mijn hand eten, de normaalste zaak van de wereld.

Sulpur_Crested_Kokatoo

24-10 zaterdag, dag 20, Hal's Cap

Vandaag een wandel/klimtocht ondernomen naar de Pinnacle, het hoogste uitzichtpunt in de Grampions. Dit werd in de beschrijving die wij ontvingen als makkelijk omschreven, nu, dat was het statement of the year. Het begon met wandelen, gevolgd door klimmen en klauteren en nog meer klimmen en klauteren. Ingehaald worden door tieners (die dit meerdere keren per week doen, moet wel) is niet echt motiverend, maar ok. We hebben de tocht volbracht. Een geweldig uitzicht over de canyon en het meer.

Kukaburra

Na de lunch, dit kan met een camper natuurlijk op bijna iedere plek, het stadje nog doorgewandeld, het cultureel informatiecentrum bekeken, nog meer info over andere volken van de Aboriginals. Daarna terug naar de camping. Mail bijgewerkt, blog bijgewerkt en verder een rustige namiddag van gemaakt. Terug bij onze standplaats relaxed rondgekeken en genoten van de kakofonie van de kakatoes. Opeens, aan de andere kant van het pad, een kookaboora, die ontbrak nog in mijn verzameling.

Op het veld zijn inmiddels de kangoeroes weer verschenen, rustig etend, grazend, zoals je het wilt noemen. Die kans kon ik niet laten gaan:

Kangaroo

Morgen verder, dan gaat de reis naar Ballarat.

25-10 zondag, dag 21, naar Ararat en Ballarat

Op tijd vertrokken, onderweg via Ararat naar Ballarat. Ararat is een aardig stadje met wat historische gebouwen. Hier hebben we koffie gedronken en zijn toen doorgereden naar Ballarat. De eerste, door ons uitgezochte camping, bleek niet meer als camping te bestaan. Bij de tweede hebben we 10 minuten staan wachten en toen was er nog niemand naar het kantoor gekomen. Uiteindelijk zijn we aan de andere kant van de stad bij de derde camping aangekomen, waar we prima onthaald werden en we direct een plek mochten uitzoeken.
Na de lunch met de camper naar een dichtbij gelegen winkelcentrum gegaan om in de koelte wat rond te lopen, wat doe je anders op zondagmiddag. Niet alle winkels waren open, maar we wilden toch alleen maar rondkijken. Hierna vertrokken naar de botanische tuinen van Ballarat, ook hier open voor het publiek en vrij toegang, net als in Alice Springs en in Melbourne. Dit is vast afgekeken van de Britse musea.
Omdat de lucht dreigender werd zijn we op tijd terug gegaan naar de camping om nog even het zwembad in te duiken.
Na het zwemmen, het diner, verder gaan stoeien met mijn blog, zodat ik mijn fans niet teleurstel.
De wifi is hier of niet, of zeer beperkt in tijd of zeer beperkt in capaciteit aanwezig. Tja, in Nederland zijn we verwent.

Dit is gelukkig geen bosbrand, maar de zonsondergang gezien vanaf de camping in Ballarat.

In Ballarat is veel te zien van de Goldrush, die Australië bezighield rond 1850.

Dat is te zien aan de mooie architectuur van het oude stadje en aan het 'goudmuseum' dat hier te vinden is.

Maar dat staat voor morgen op het programma.

Even tussendoor:

Het weer in Australië is divers, zoals overal natuurlijk. Maar de verschillen per dag in Victria lopen sterker uiteen dan in Nederland. In Melbourne een licht zeeklimaat, maar de zomer kunnen daar heet zijn. Het vriest er nooit. In Alice Springs, vriest het ook nooit, maar kan het 's zomers meer dan 45gr worden!! Het was er nu al vaak tegen de 40gr.

Langs de zuidkust, de Great Ocean Road, zijn de dagtemperaturen vaak rond de 20-25 gr. De nachttemperaturen kunnen daar fors dalen, wij hebben een nacht van 6gr meegemaakt. Dat was wel rillen. Overigens is deze regio erg gevoelig voor wind, maar dat is logisch.

In de Grampions, ongeveer 100km ten nw van Melbourne heerst een aangenaam klimaat, overdag zo'n 25gr, 's nachts geen vorst, lager dan 5gr wordt het niet.

In Ballarat, dat hoger ligt, kunnen de temperaturen verder uit elkaar liggen en kan het in de winter zelfs wat vriezen.

26-10 maandag, dag 22, Ballarat

Tja, het was gisterenavond al wel te zien, avondrood....

Vanmorgen kil en nat, regen, gelukkig ook wel wat droge perioden, maar ook wel heftige buien.

Wij zijn naar Sovereignhill museum in Ballarat geweest, het goedzoekersmuseum.

Hier zijn vanaf 1850 vele pioneers en gelukzoekers neergestreken om naar goud te zoeken.

Dat is hier ook wel gevonden, velen vonden hier ook armoede en zichzelf op zoek naar rijkdom.

Hier is ook één van de grootste goudklompen te wereld gevonden. Nadat deze verkocht werd is die verscheept naar Engeland, waar gouden Sovereigns van gemaakt zijn. Hier komt dus de naam van het museum vandaan.

Dit museum is gevestigd op een heuvel, zodat het niet moeilijk was om een naam te bedenken. Een aantal huizen stonden hier en om e.e.a. wat tastbaarder te maken, zijn er meerdere huisjes naar toe gebracht en hier weer opgebouwd. Net zoals een paar openluchtmusea in Nederland.

Ook hier aandacht voor de opstand van de goudzoekers tijdens de Goldrush, waar de Eurekatower in Melbourne naar refereert. De bovenkant van die toren, is van 24krt goud gemaakt, de rode lijn erop symboliseert het vergoten bloed tijdens die opstand. De opstand zelf was kort, maar zo bloedig, dat er toch een gedenkteken voor gemaakt is.

Een goudsmelter aan het werk.

27-10 dinsdag, dag 23, Ballarat naar Yarrawonga

Ik heb gesproken over extremen in het weer, gisterenmiddag en avond was het rustig weer, 21gr, zonnig. Vannacht steekt er een wind op, ik denk windkracht 5 en bij vlagen windkracht 6, de camper schudde heen en weer. Het was wel droog, alleen gisterenavond een buitje regen, maar langer dan een minuut was dat niet. Maar de wind...Vanmorgen stonden wij op, de temperatuur was gedaald tot 3gr!!

Vandaag een reisdag van gemaakt, van Ballarat via Bendigo en Echuca richitng het oosten gereden. Door wijngebieden over lange rechte wegen, saai, druk verkeer, veel vrachtverkeer. Vanmorgen om 08:45u vertrokken, uiteindelijk om 15:30u in Yarrawonga gestopt op een camping.

De saaie omgeving, noopte ons ertoe en wij willen geen achterstand krijgen op ons totale traject. Uiteindelijk staan Sydney, de Blue Mountains en Brisbaine nog op het programma.

Bendigo zijn we omheen geleid door onze TomTom, Echuca hebben we een lunchstop gemaakt. Dit plaatsje heeft een alleraardigst oud haventje. liggend aan de Murray River. Het kenmerkende aan deze rivier is de lage waterstand. Gewone scheepvaart verkeer is hier dan ook niet mogelijk. Men heeft dit opgelost door het gebruik van raderboten, net als op de Mississippi. Een geringe diepgang, maar door een aantal verdiepingen er op te bouwen, toch de mogelijkheid om het nodige te vervoeren, zoals al sinds het ontstaan van dit stadje. Sinds de opkomst van de benzinemotoren werden de stoomschepen onnodig en te duur, daarom worden ze nu alleen nog gebruikt voor toeristische doeleinden.

Pelican

Hiernaast een volgend exemplaar uit de 'wildlife' serie, de pelikaan.







Overigens is de lokale wijn erg goed, buiten de Hardys, de Jacobs Creek en de Lindemans, worden hier vele andere merken en soorten gefabriceerd, uitsluitend voor de lokale markt.
Vanmiddag genoten van een Riverside Landing, met een raderboot op het etiket. Moet wel hier vandaan komen.

28-10 woensdag, dag 24, van Yarrawonga via Bonegilla naar Tumbarumba

De Murrayriver,  de grensrivier tussen Victoria en New South Wales, verder gevolgd richting Sydney.  

Allereerst gestopt bij Bonegilla, een opvangkamp voor immigranten, waaronder ook mijn ouders in de jaren '50, http://www.bonegilla.org.au. 

De immigranten kwamen uit heel Europa, doordat er na de 2e Wereldoorlog een grote schaarste was in het eigen land en de verschillende economieën maar heel langzaam weer opstarten, was er een grote stroom economische vluchtelingen die hun kans zagen om in Australië een beter leven te starten. Dit lukte deels, een groot aantal is weer teruggekeerd naar het land van herkomst.

Bij aankomst in Australië, in Fremantle, bij Perth, meerde het schip met de immigranten aan. Daar kwam een immigratieambtenaar aan boord, om te inventariseren wie en met welke vaardigheden aan boord waren.

De reis werd voorgezet naar Bonegilla, de immigranten werden hier ondergebracht en van hier verder verspreid naar opvangadressen in andere delen van Australië. Mijn ouders kwamen terecht in een hostel in Kew, een deelgemeente van Melbourne.

Een deel van het kamp heeft men laten staan, als een eerbetoon aan al die immigranten die naar Australië zijn gekomen tot 1971, daarna is het kamp gesloten. Nu dus een bezoekerscentrum met veel verhalen van al die duizenden mensen. Weer een stukje persoonlijke geschiedenis vorm gegeven.

Wij vervolgen onze reis richting Sydney.

Een fantastische autorit langs heuvels, bergen en de Murrayriver. De laatste vol met boomkarkassen, een bizar gezicht. Op een enkele plek is het mogelijk om dichtbij het water te komen voor wat foto's. De lunch hebben we langs het water genuttigd. 

Alleen moesten we wel veel in de camper blijven, overal vliegen. Niet echt agressief, behalve die ene dan die in mijn knieholte stak/beet. Maar wel hinderlijk. Gelukkig hoefden we geen vliegennetje te gebruiken, maar dat scheelde niet veel.

Tumbarumba (hoe verzin je het) is een klein stadje, een hoofdstraat met wat winkels en een paar medische centra, een camping naast de 'creek' en verder wat huizen van de lokale ondernemers.

Het is wel een knooppunt van wegen die allemaal verschillende richtingen op gaan.

29-10 donderdag, dag 25, van Tumbarumba via Adelong en Gundagai naar Goulburn.

Een reisdag, vandaag, omwille van ons reisschema en het ophopende wasgoed in de camper :-).
Het eerste deel binnendoor, door prachtig alpine landschappen, de weg was opengesteld. Deze kan blijkbaar gesloten worden wegens sneeuwval. Wij rijden dan ook door de 'Snowy Mountains'.
Bij Gundagai de M31 opgegaan, de meest voor de hand liggende weg naar het noord-oosten.
In het begin werden we nog d.m.v. waarschuwingsborden geattendeerd op koala's, kangoeroes, en overstekende paarden. Ook was er kans op emoe's, die niet uitkijken bij het oversteken.
Geen van allen. Behalve op de motorway, de M31, daar zijn we maar gestopt met het tellen van doodgereden kangoeroes.
Nu ik dit schrijf, bedenk ik mij ook dat wij gewaarschuwd werden bij het ophalen van de camper:
"niet in de schemer of in het donker rijden, dan is de kans op aanrijdingen het grootst. Als je dit onverhoopt toch moet doen, dan niet uitwijken, maar 'gewoon' er voor gaan".
De verzekering dekt n.l. wel aanrijdingsschade, maar als je uitwijkt met hoge snelheid kun je met je voertuig omslaan, dat wordt dan weer niet vergoed.
Ik kan me er iets bij voorstellen, als je met je voertuig 100km p/u rijdt en er springt van uit het niets een kangoeroe voor je voertuig, dan sla je wel om als je wilt uitwijken.
Het is een rotgezicht, al die kadavers. Alleen op de binnenwegen wordt je geacht een aanrijding van deze aard te melden op een speciaal telefoonnummer. Zal wel kangoeroe-reanimatiedienst zijn.

Ook kom je op de motorways veel roadtrains tegen, wij zagen ze al in het gebied rond Alice Springs, vrachtwagens tot 53m lengte. De afstanden zijn hier vele malen groter en het is verhoudingsgewijs goedkoper om veel in één keer te transporteren. Economisch.
Maar als je dan ziet dat er vrachtwagens rondrijden met 4 verdiepingen!! schapen, op elkaar gestouwd, consumptiemaatschappij,  dan denk je er serieus over om vegetariër te worden.

30-10 vrijdag, dag 26, Goulburn

Vandaag het stadje Goulburn bekeken, dit stadje is bekend om de schapen c.q. wolindustrie. Een creatieveling vond het nodig om bij binnenkomst van het stadje een reusachtig betonnen beeld van een Morinoschaap te plaatsen (25m hoog, 10m breed, 40m diep). Spuuglelijk. Je ziet verschillende toeristen selfies maken met het beeld(vullend) in beeld. Ik heb mij hier niet toe kunnen zetten.
Onder het beeld, onvermijdelijk, de souvenirwinkel met artikelen gemaakt van Morinowol en/of gecombineerd met leer van de Possum. Ernaast natuurlijk een gigantisch tankstation en koffieshop.

Het stadje gaat prat op de wolindustrie, maar daar is in het stadje nauwelijks iets van te zien. Veel achterstallig onderhoud en leegstand. Ballarat is welvarender.
We hebben beide kathedralen bezocht, ze hebben een Anglikaanse en een Rooms Katholieke. De Anglikaanse wordt gekoesterd als cultureel erfgoed en is ongeveer 150 jaar oud met
fraaie gebrandschilderde ramen. Een oud dametje (van vergelijkbare leeftijd) gaf ons zo nu en dan tekst en uitleg.
De Rooms Katholieke kerk hadden we snel gezien, van binnen niet mooi, niemand aanwezig, dus wegwezen.
Op weg naar een oud huis net buiten Goulburn. Mooi gelegen, een Engelse tuin er omheen, zonder waterpartijen, maar wel met mooi aangelegde perken en bloeiende bloemen.
Na een tijdje wachten verscheen de eigenaar, die ons in eerste instantie niet gehoord had, hij was aan het grasmaaien.
Hij nam ons mee naar binnen en na een korte introductie hebben wij het privémuseum bekeken. Een aantal kamers mochten wij niet in, die zijn nog door het echtpaar in gebruik.
Het huis is in eerste instantie een pleisterplaats geweest, daarna een kostschool en nu een ruime woning.

De eigenaar/bewoner is één van de afstammelingen van Hume, de ontdekkingsreiziger die het achterland van NSW in kaart gebracht heeft. De snelweg die wij gisteren gereden hebben, draagt ook zijn naam, de Hume Highway.
Om privacyredenen mochten we niet in het huis fotograferen, dat hebben we gerespecteerd. De inrichting is in honderd jaar niet veranderd, bijzonder.
De man is ambassadeur geweest, lazen we op het internet, en heeft uit veel landen souvenirs mee gebracht.

31-10 zaterdag, dag 27, van Goulburn naar Katoomba

Een relatief lange rit vanmorgen door afwisselend landschap, heuvels, de bijbehorende dalen, groene weiden, runderen en een schaapskudde op de weg.

Langzaam naar het noord-oosten getrokken en aangekomen in het hart van de Blue Mountains, Katoomba.

Bekend van de Three Sisters (een oud Aborinal verhaal) en de Katoomba Falls.

Het stadje zelf ligt op een langgerekte bergrug. Zodra je naar de watervallen rijdt, dan daal je steeds verder af. Dit zijn geen wegen om te fietsen, 15% of meer. Onderweg hebben vergelijkbare wegen gehad, waarbij de camper de nodige moeite had om de helling te kunnen trekken.

Over fietsen gesproken, vaak zien wij fietsers, al dan niet op een racefiets, naast de auto's op de vluchtstrook van de hihgway rijden. Gekkenwerk. De auto's rijden met 100km p/u langs.

De bossen van de Blue Mountains staan vol met ecalyptusbomen, deze geven een blauwige gloed, vandaar de naam.

Onderweg wat boodschappen gedaan in Oberon (kennen we ergens anders van), een 'historische' nederzetting bekeken, Hampton. In dit geval wat oude huizen gegroepeerd om een lokale kunstenaar. Viel wat tegen.

1-11 zondag, dag 28, Katoomba

Vandaag zijn we op tijd opgestaan, tegen 08:00u. De Australiërs zelf zijn een nijver volkje, ik hoorde ze in onze omgeving al bezig van af 06:30u!!
Wij zijn na het ontbijt gestart met een wandeling naar Katoomba Falls, de foto ervan is hierboven te zien. Omdat wij de camping in het episch centrum van Katoomba Falls hebben, is dat 5 minuten lopen, om bij één van de startpunten te komen.
Dit is een Nationaal Park, dat betekent voldoende parkeerruimte, goed aangelegde paden en prima uitzichtspunten.
Onze wandeling startte op het uitzichtpunt dat wij gisterenavond al bezocht hadden, nu hingen er grote witte wolken boven de vallei, waaruit één van de bergtoppen eenzaam omhoog stak. Alsof er een wattendeken omheen gedrapeerd was.

Met dank aan de regenbui van gisterenavond.
Een fantastisch gezicht.
De wandeling ging verder over gebaande paden, met (gelukkig) een reling erlangs, dit tot het volgende uitzichtpunt, Echopoint, waarvan de Three Sisters het mooist te zien zijn, daar werd het andere koek.
Het pad werd smaller, je kon elkaar passeren, maar dat was dan ook alles. We liepen dicht langs de rotswand, tot op een moment het pad overging in een stalen trap, nog net iets smaller dan het voorgaande pad. De trap daalde sterk af, daarna nog één en nog één, er leek geen einde aan te komen. En steeds dieper langs de rotswand de canyon in. We hoorden verschillende vogelgeluiden, de kakatoe, de bellbird, de lyrebird. En de bebossing werd steeds dichter, veel varens, sommige metershoog, ecalyptusbomen, natuurlijk, het zijn de Blue Mountains.
Na 15 minuten traplopen, kwamen bij het toegangsplatform naar de Three Sisters, de Honeymoon
Bridge. Zal wel door huwelijksfotografen gebruikt worden, alleen geef ik je het te doen, deze trap met bruidspaar en apparatuur....
Hierna daalde we verder af, terug gaan was natuurlijk geen optie. Wel draaiden we ten opzichte van de wind, we hoefden onze hoeden niet meer vast te houden, prettig.
Weer trappen, nog meer trappen en ten slotte bergpad.
Na zo'n 2 uren lopen en klimmen, kwamen wij ongeveer onderin de canyon. Daar hebben we gedurende een uur een educatief pad gelopen door het regenwoud. Gelukkig geen regen, wel veel woud.
Het toeristische treintje hebben we links laten liggen. We zagen dat hier mensen op slippertjes uit stapten, dat was beneden onze waardigheid. Wij zijn naar het beginpunt van de educatieve route terug gelopen en hebben vandaar de beklimming terug naar boven ondernomen. Uiteindelijk kostte dat meer zweetdruppels dan de afdaling. Dit waren weer trappen en rotspaden. Wij waren moe maar voldaan terug op ons startpunt, zo'n drie uren na ons begin.
's Middags niet veel gedaan op de camping, wij vonden dat wij dat verdiend hadden.
Al met al een fantastische tocht, bijzonder om te lopen, een uniek natuurgebied.
Nu, terwijl ik dit blog bijwerk, wisselen wolken en buien elkaar af. In het binnenland onweert het, dat kunnen we hier vandaan zien, de camping ligt op 940m hoogte.
Inmiddels hebben ook wij, hier op de camping in Katoomba Falls een zware onweersbui te verduren gehad. Een aantal kilometers zuidelijker, dicht bij de grens met Victoria, zijn door noodweer zelfs huizen beschadigd.
Ik hoop dat wij dat weer ontlopen.
Morgen, maandag, is het plan om door te rijden naar Emu Plains, om van daaruit Sydney per trein te bezoeken.

2-11, maandag, dag 29, van Katoomba naar Emu Plains

Na een nacht met zeer onstuimig weer, veel onweer, regen en wind, vanochtend een strakke blauwe lucht, 18gr, prima weer, hebben wij de camping verlaten en zijn wij

via een omtrekkende beweging, de TomTom gaf anders aan, naar de botanische tuin gereden (alweer), om een beeld te krijgen van de flora van subtropische kant van Australië.

De tuin ligt ten noorden van Katoomba, net voor Bilpin, op de westkant van de Blue Mountains. Wij hebben hem vermeld zien staan in documentatie die bij de laatste camping lag. Op een bergrug, met uitzicht op het achterliggende heuvellandschap.

Ook hier vrij toegang, een goed ingericht bezoekerscentrum met restaurant en uitleg over de ontstaanshistorie van het gebied. Gelukkig hier ook aandacht voor de cultuur van de Aboriginals en de betekenis van dit gebied voor hun.

De pracht van de diverse planten is overweldigend. Planten, die wij nog nooit gezien hebben en ook bekendere soorten. De temperatuur was inmiddels gestegen tot een aangename 22gr. Een prima dag om een tuin te bekijken.
Hier de Witooghoningeter:

White Eye Honeyeter

Na de lunch verder gereden richting Emu Plains. Na een forse afdaling kwamen in veel drukker verkeer terecht. De temperatuur was na de afdaling gestegen naar 33gr!! Wij waren aan de oost zijde van de Blue Mountains aangekomen en op zeeniveau.

Na een goed uur onszelf door het verkeer geworsteld te hebben, zijn wij bij de camping aangekomen. Deze ligt op 15 min lopen afstand van het station, van waaruit wij morgen de trein willen nemen naar Sydney. Dat doen we dus niet met de camper.

We hebben in de warmte de weg naar het station verkend, zodat we weten hoelang we er over lopen en waar we in de trein moeten stappen om de goede kant op te rijden. Ook niet onbelangrijk.

Hierna genoten van het aanwezig zwembad op de camping en wat liggen luieren, het is per slot vakantie.

3-11, dinsdag, dag 30, Sydney

Na de warmte van gisteren en vannacht, we hebben zelfs de airco aangehad om de warmte in de camper te kunnen bestrijden, vanmorgen, vroeg opgestaan en geconstateerd dat de temperatuur zeker zo'n 15gr gedaald was en het miezerde onafgebroken. Bah, daar was niet op gerekend.
Op tijd de trein genomen van Emu Plains naar Sydney Central, ongeveer een uur rijden. Een forensentrein, druk, maar gelukkig wel voldoende zitplaatsen.
We komen langs veel buitenwijken van Sydney, veel kleine leefgemeenschappen, dorpen bijna, waarvan het grootste deel van de bevolking iets in de city doet.

Melbourne is een vrij systematisch opgebouwde stad, een compact centrum waar zich heel veel afspeelt, een zuidoever van de Yarra, dat een groot deel uitmaakt van het centrum en daarbuiten de woonwijken. Relatief compact.
Sydney, daarentegen, heeft een centrum, dat verspreid is over een aantal landtongen waartussen de havens zich bevinden  en daarbuiten de woonwijken. Maar deze laatsten zijn naar ons idee veel groter dan Melbourne.
Onze eerste indruk toen wij het station verlieten, was druk, chaotisch, uitlaatgassen van de tientallen bussen. Terwijl Melbourne een prima tramsysteem heeft en veel, heel veel taxi's, waarvan veel elektrisch of op gas. Dat houdt het centrum een stuk leefbaarder.
De onophoudelijke motregen zorgde er natuurlijk ook voor dat de atmosfeer totaal anders was dan wij verwacht hadden.

Om zo min mogelijk last te hebben van dit alles, zijn wij direct op pad gegaan naar de haven om het operagebouw en de havenbrug te zien, dat zijn verplichte nummers.
Na het zien van een paar vliegdekschepen besef je dat de haven hier toch wel anders is dan in Nederland. Deze dingen varen vanuit de haven direct de oceaan op, bij ons is dat de Noordzee. Toch wel een verschil.

Goed, beide bezienswaardigheden bekeken, voor zover mogelijk. Er waren al diverse activiteiten en groepen in het operahuis.  Erg druk en een rondleiding was pas in een bepaald tijdsblok.
De drukte bleek te maken te hebben met de Melbourne Cup Day. Ook hier in Sydney. Wisten wij veel. Blijkbaar is dit een nationaal feest. Later op de dag, zagen wij ook heel veel netjes uitgedoste mensen naar restaurants gaan. Daar kwam je alleen in met uitnodiging of zo, je werd gewoon gecontroleerd op een toegangsbewijs. Geen bewijs, geen toegang.
Dus na een korte blik en een even zolang bezoek aan het operagebouw, zijn wij richting brug gelopen.

Het deed mij erg denken aan Ascot, a day at the races, Alle dames op hoge hakken, in jurkjes en met hoedjes. De heren vaak in driedelig kostuum. De straten rond de haven, de restaurantwijken, het liep er vol mee.
Wel een contrast, het deed mij denken aan Singapore, toen wij het station uitkwamen, liepen wij door een plantsoen. Aan de rand ervan veel koepeltentjes van daklozen, schrijnend. Ook hier zo'n contrast tussen armoede en vrolijk uitgedoste feestgangers.

Na het havengebied doorkruist te hebben, het e.e.a. aan historische gebouwen gezien te hebben en genoeg te hebben van de motregen, zijn wij langzaam terug gegaan naar het station. Onderweg nog wel het Observatorium bezocht en het historische museum. Dit was interessant, een overzicht van bodemvondsten en de koloniale tijd van de Engelsen en de Nederlanders gezien.
Hierna kwamen wij in het meest commerciële deel van het havengebied, luxe winkels, souvenirwinkels en afgeladen restaurants met opgedofte mensen.
Dit werd ons te veel, na alle rust in de natuur van afgelopen dagen, nu de hectiek van feestelijkheden in de stad. Wij zijn doorgelopen naar het centraal station en rond kwart over drie hebben we de trein weer gepakt en het rustige deel van het achterland opgezocht. We hadden genoeg van de stad. Morgen vertrekken we uit deze regio en gaan we naar het noorden, richting de Huntervalley, het wijngebied.

4-11, woensdag, dag 31, van Sydney via Winsor naar Cessnock

Gezien de verkeersdrukte en het eentonige reizen over de Motorways, hebben we vandaag gekozen om via een binnendoor route naar de Huntervalley te rijden.
Na zo'n 10 minuten waren we buiten de suburbs van Sydney en bevonden we ons weer in bos- en heuvellandschap, afgewisseld door rotsen. De weg slingerde onophoudelijk, waarbij steile hellingen geen uitzondering waren.  Na zo'n 1 1/2 uur rijden, een koffiestop gemaakt bij het enige koffietentje op de route, Grey Gub Café, genoemd naar de grijze ecalyptusbomen. De witte hebben we eerder gezien, hier staan aleen grijze. Dit zag er bijna net zo uit als de pleisterplekken die we in het noorden, op weg naar Uluru, gezien hebben. Veel overdekte picknickplekken, buiten een gebouwtje met toiletten en douches (deze laatsten met name voor truckers), binnen een balie met vitrine en een groot televisiescherm.
De koffie smaakte prima, evenals de huis gebakken appeltaart.
De reis vervolgd door een rustig landschap, een verademing ten opzichte van Sydney.

Vanmorgen zijn we vertrokken met wat motregen, in de loop van de ochtend werd het droog, maar dat duurde niet lang. In de middag trok een regengebied over, vergezeld van veel wind. De temperatuur is niet verkeerd, vanmorgen ongeveer 18 gr, vanmiddag werd het 24gr, maar tijdens de regen zakte de temperatuur weer naar 18gr. Het lijkt of het warm water regent.
De Huntervalley staat bekend om zijn wijngaarden, onder meer Lindemans komt hier vandaan. Het laatste deel van de rit naar Cessnock reden we dan ook langs vele domeinen.

Bij aankomst op de camping hebben we de receptie gevraagd om voor morgen, donderdag 5-11, een dagtocht te boeken, waarbij we wijn, chocolade en olijven gaan proeven. Dat doen we dus niet met de camper. Wij worden 's morgens opgehaald om 09:30u en weer terug gebracht tegen 16:00u.

5-11, donderdag, dag 32, Hunter Valley

De regen van gisteren, duurde een groot deel van de nacht door, pas in de loop van de ochtend brak de lucht en werd het droog en wat zonnig.
Wij werden inderdaad om 09:30u opgehaald samen met 2 anderen van onze camping. Van een resort, een paar kilometer verder, werden nog twee personen opgehaald, zodat onze groep voor vandaag uit 6 personen zou bestaan.
Wij werden naar een wijngoed gebracht, Kevin Sobels Wine, een kleine wijngaard, die uitsluitend voor binnenlands gebruik produceert. De insteek vandaag is kleine producenten te bezoeken, die goed scoren, want de internationale huizen zijn erg commercieel en daar is toch voldoende van te vinden, ook buiten de grenzen van Australië.
De uitleg was erg goed, duidelijk en de wijnen die we te proeven kregen waren erg lekker. Een goed huis.

De tweede die wij bezochten, Audrey Wilkinson, was zelfs nog beter. Een nog fijnere smaak en een aangename afdronk. Een pracht van een locatie, bovenop een heuveltop, met rondom wijnranken en uitzicht op omliggende heuvels.
Na dit bezoek werden wij gedopt bij een verzameling winkels en een soort van pretpark. Dit moest een lokaal bezoekerscentrum voorstellen. Hier geluncht en daarna weer verder naar het volgende adres. Dit werd McLeish, dit huis heeft veel prijzen gewonnen en scoort hoog op de ranglijsten, maar ook hier alleen voor de lokale markt. Smaken verschillen en dat bleek hier zeker; deze wijnen konden mij niet bekoren. Ik heb er zelfs een paar geweigerd.
De volgende plek was een distilleerderij, Hunter Distillery. Hier wordt wodka (!!) geproduceerd, in smaken waar wij nog nooit van gehoord hebben. Dit proeven, liet ik aan Hielkje over, ik paste.
Stop twee na de lunch was een lokale bierbrouwerij, hier worden wel 12 soorten bieren geproduceerd op natuurlijke wijze. Wij waren voldaan en kozen voor een goede kop koffie.
Na deze stop zijn wij weer terug gebracht naar onze camping.

6-11, vrijdag, dag 33, van Cessnock naar Port Macquarie

Vandaag het meest belangrijke wijngebied van Australië verlaten. De regio begon ook vol te lopen, dit weekend een optreden van Neil Diamond, volgend weekend Fleetwood Mac. Velen van onze leeftijd (en iets ouder) waren al te vinden op de diverse campings en resorts.

Wij zijn via een Motorway langs de kust gereden, langs natuurgebieden, we zijn diverse rivieren overgestoken, om uiteindelijk langs de kust uit te komen, in Port Macquarie.
De camper neergezet op een camping en naar het strand gelopen. Prachtig blauwe lucht, een enkel wolkje, ruige zee, witte schuimkoppen en harde wind. We werden gezandstraald onder een stralende zon.




7-11, zaterdag, dag 34, Port Macquarie

De wekker gezet op 05:30u. Ik wil de zonsopkomst fotograferen boven de Pacific. Tegen 05:00u wakker geworden, ik hoor de vogels al, dat betekent dat het eerste licht al zichtbaar is. Toch de wekker afgewacht. Op tijd eruit gegaan, Hielkje laten liggen. Dat is niet zo'n vroege vogel. En om te fotograferen, dat kan ik beter alleen doen.
Op de camping is op dit tijdstip niemand te zien, logisch, wie gaat er op dit tijdstip uit zijn bed :-).

Ik kom op het strand aan, zie een fotograaf bezig met een shoot van een bodybuilder, tja, moet kunnen. Een enkeling loopt er met de hond, één ervan komt zelfs naar mij toe, een Golden Retriever, met bal, die ik weg moet gooien. Het dier haalt die op er gaat er vrolijk mee in de branding liggen. Prachtig.

De temperatuur valt mij mee, de sterke wind van gisteren is weg, heeft wellicht te maken gehad met de bewolking, het is nu helderder.

Het ochtendgloren gaat langzaam over in een sterkere variant. Ik loop wat heen en weer om de mooiste compositie te zoeken. De hondeneigenaars met hun dieren zijn welkome onderwerpen, maar uiteindelijk heb ik toch gekozen voor een smalle stroom water, die uit de duinrand tevoorschijn komt en een stroompje naar de zee vormt. De toevallig aanwezige meeuw maakt het beeld compleet.
Mijn ochtend is geslaagd. Weer terug naar de camping om te douchen en te ontbijten, want mijn slaapgeur trekt vliegen aan, net als transpiratievocht. En je wordt stapelgek van die beestjes.
Nog niet zo erg als in Alice Springs, maar wel bijzonder irritant.
Op de camping aangekomen, blijkt Hielkje nog te slapen, snel even douchen en dan nog een tijdje voor de camper zitten om ongestoord te kunnen genieten van alle onbekende vogelgeluiden.

Kaloa

Na het ontbijt zijn wij op stap gegaan naar het Koala ziekenhuis, Koala's in het wild hebben we (nog) niet gezien, dan maar in een hok. Er bleken meerdere Koala's opgenomen te zijn, een viertal zaten buiten, waarvan we er twee hebben kunnen zien, de rest was binnen in de intensive care. Dat was niet toegankelijk voor ons.
Hierna zijn we doorgereden naar het centrum van Port Macquarie. Met de nodige moeite de camper ergens geparkeerd, je moet hem per slot ook weer terug weten te vinden en je parkeerplek kunnen verlaten.
Het centrum is aan de haven gelegen, met veel hoogbouw appartementen en winkels. Ook winkelcentra (met airco) ontbraken niet.
Een Subway gevonden voor de lunch.
Daarna de kustweg gevolgd en af en toe eens uitgestapt om de omgeving beter te bekijken. Dit was niet overal even makkelijk, omdat de kustwegen hier smal, stijl en bochtig zijn en dat met een camper van meer dan 7m....
Wel een prachtige kust, veel rotsen, baaien, mooie stranden en (beschermde) natuurgebieden. Dat gaan we de komende dagen meer doen.

8-11, zondag, dag 35, van Port Macquarie naar Dorrigo

Vanmorgen wakker geworden en opgestaan met stromende regen. Ach, dat hebben ze hier ook nodig.
Na het ontbijt hebben we de camping verlaten en zijn we verder gereden over een stuk Pacific Highway en een groot deel over een toeristische route langs de kust.
Bij een (bijna) verlaten baai een broodje gegeten, met uitzicht op 3 surfende jongeren. Hier is het net even mooi weer, bewolkt, maar droog.
Hierna doorgereden en uiteindelijk een camping gevonden bij Dorrigo, een camping op een heuvel, in de mist, want het is vandaag nog niet droog geweest en dichtbij een ander deel van het regenwoud.
Na het inchecken, en omkleden, vanmorgen rond 20gr nu 12gr, zijn wij vertrokken naar het bezoekerscentrum. Overigens zijn wij gestegen van via een steeds smaller wordende slingerweg van zeeniveau naar 740m hoogte, dus enig temperatuurverschil is verklaarbaar. De regen is onveranderd, mot.
Hierna naar het bezoekerscentrum gereden om weer een deel regenwoud te bekijken.

Fascinerend de flora, ondoordringbaar op sommige plekken. een plek waar het altijd regent. Overdag de normale regen, daarna drupt het gestaag door naar onderliggende lagen. Licht komt er niet veel, door het gebladerte, iedere plant wil proberen om zonlicht mee te pakken. Door het dichte gebladerte blijft de luchtvochtigheid hoog. Door de dichte bebossing komt er weinig wind, dus is de temperatuur vrij constant. Dit geeft een prima broeikaseffect.
Andere planten daarentegen, hebben zulke grote bladeren dat zij het zonlicht tegenhouden. Vaak zie je ook een symbiose, de éne plant gebruikt de ander om te kunnen bestaan, of ze parasiteren op een andere plant. Dat hebben we gisteren ook gezien in het stuk regenwoud van Port Macquarie.
Na verloop van tijd begeeft de 'gastheer' het onder druk van de 'gast', welke het bestaan geheel overneemt. Zo werkt het nu eenmaal.

Bij aankomst in het bezoekerscentrum zagen wij een groep Australiërs, in korte broek en korte mouw, zich deels ontkleden, ook de kinderen ontkwamen hier niet aan. Zij bleken onder de bloedzuigers te zitten, die zijn in grote aantallen aanwezig in dit deel van het regenwoud. Gelukkig hadden wij ons omgekleed en ons gewapend tegen de regen, lange mouwen, lange broek, bergschoenen en hoge sokken, dat kwam ons nu van pas.
Aan het einde van de wandeling, bleek ik één bloedzuiger op mijn been te hebben. Ik voelde ineens iets prikken, zelfs door mijn sok heen. Snel verwijderd en weggegooid terug in het regenwoud. Als je geen open wondjes hebt, houd je er meestal niets aan over. Daar ga ik dan maar vanuit.

Zoals ik al aangaf ligt de camping op 740m hoogte, dat is op een bergrug, zodat binnendrijvende bewolking er tegen blijft hangen. Vandaar de hoeveelheid regen. Vanavond zagen wij de bewolking (mist) aan de éne kant binnendrijven en het zicht steeds minder worden. Aan de andere kant van de camping, de bergrug, was meer te zien en zelfs een verkleurende lucht door de zonsondergang.

9-11, maandag, dag 36, van Dorrigo naar Iluka

Na een druilige nacht, de regen was bij tijd en wijle te horen en gelukkig een droge ochtend, zijn wij opgebroken en afgedaald naar de kust, waar we de Pacific Highway weer oppakten naar het noorden.
Dit voerde ons langs Coffs Harbour, een zeer toeristisch stadje met heel veel verkeer en een groot winkelcentrum, Hier maar even boodschappen gedaan en de Big Banana bekeken. Dit laatste bleek een reusachtige (bijna net zo iets als de Morino) gele banaan te zijn waar men doorheen kon lopen en waarbij iedereen gefotografeerd moest worden. Er omheen uiteraard een fastfood restaurant, een informatiepunt en een souvenirwinkel, deze laatste gevuld met de meest onmogelijke prullaria met een banaan en aanverwante rotzooi. Het bleek een paradijs voor kleine kinderen en hun ouders.

Rainbow Lorrikeets

Naast de parkeerplaats waar onze camper stond, was een open lucht zwemparadijs met diverse glijbanen in aanbouw of in onderhoud en om het nog gekker te maken, hiernaast was een overdekte schaatsbaan annex skihelling gelegen. Wij zijn hier snel weggereden.
Uiteindelijk een camping gevonden op een grote landtong, bij Iluka. Het stadje stelt nauwelijks iets voor, maar het ligt tussen de Pacific en de Clarence River. Hierdoor heeft het bijna een zeeklimaat, ware het niet dat het subtropisch is.
Hier komen weer andere vogels voor.

Het strand gaan we morgen verkennen.
Wel is de camping een verademing met de vorige, de sanitaire voorzieningen zijn conform de huidige norm, dat was bij de vorige bij lange na niet. En deze camping heeft eindelijk fatsoenlijk wi-fi op de hele camping, zonder beperking. Daar hebben we direct gebruik van gemaakt. Een paar dagen zonder internet, kan net, maar niet lang. Wij moeten natuurlijk onze reis naar Brisbane goed gepland houden.

10-11, dinsdag, dag 37, Iluka

Eastern Yellow Robin

Vandaag hebben we er een relatieve rustdag van gemaakt. We hebben het lokale regenwoud bezocht, dit maakt deel uit van het Iluka Conservation Reserve, een grote strook langs de kust van NSW met een groot aantal beschermde natuurgebieden.
Dit regenwoud verschilt met het regenwoud in Dorrigo omdat dit op zeeniveau ligt, daardoor een andere vegetatie. Het vochtigheidsgehalte is lager, doordat het hier veel warmer is en het vaker waait.
De fauna is hier iets afwijkend, in Dorrigo komen de groene boomkikkers en boomslangen voor, hier daarentegen leguanen, we hebben er een paar gezien en meer naar de kust pelikanen.


De grondsoort is hier meer zand, terwijl dat in Dorrigo meer rots is. Omwille van de veiligheid en de bescherming van de natuur is het pad in Dorrigo verhoogd, d.w.z. op palen gebouwd. Zodat dieren zich vrij over de grond kunnen bewegen.
Dit regenwoud heeft een vrijgemaakt pad, een bospad eigenlijk, dat naar de rotskust loopt.
Vanaf de kust loopt een pad met een trap naar een uitkijkpunt. Hier kijk je over de naastgelegen baaien. Tot onze grote verrassing werden wij geattendeerd op een groep dolfijnen die in één van de baaien rondzwom. Helaas sprong er geen één uit het water, maar we hebben ze gezien en op de gemaakte foto zijn ruggen en vinnen zichtbaar.

Australian Pelican

11-11, woensdag, dag 38, van Iluka naar Kingscliff

Vandaag via Bayron Bay weer verder nar het noorden gereden. Vrijdag de camper inleveren.
Bayron Bay is het meest oostelijke puntje van Australië.
Een zeer geliefd plaatsje bij surfers. Daardoor erg druk. Het ligt op een aantal heuvels met, naar verluidt, de mooiste vuurtoren van Australië. De baaien zijn prachtig. Typische 'bounty-reclames'.
Ook hier is een deel regenwoud, maar doordat nog weer noordelijker ligt dan degenen die wij al bezocht hebben, lijkt dit veel droger, lagere bebossing, minder vogels, maar meer leguanen.

Lyzard

Na ons bezoek aan het Koalaziekenhuis in Port Macquarie heb ik vandaag besloten om 2 koala's een jaar lang te adopteren. Het ziekenhuis werkt zonder steun van overheid en is volledig afhankelijk van particuliere giften. Voor ongeveer 23 Euro kan het ziekenhuis een jaar lang voeding en medicatie regelen voor een koala. Na betaling van de bijdrage ontvang je een certificaat op naam. Kijk op de volgende link:  http://www.koalahospital.org.au

12-11, donderdag, dag 39, Kingscliff

Gestrand aan de zuidkant van de 'Goldcoast', een strook van 45km lange en hoge bebouwing van appartementen en hotels, met over de gehele lengte een strand en de mooiste branding ter wereld voor surfers, staan wij wat bij te komen op de laatste camping van deze reis. Nog één nacht 'camperen' dan de camper inleveren en 3 dagen Brisbane, om weer aan het stadse gedruis te wennen.
Het is hier een lekker klimaat, maar 's middags kan de temperatuur toch gauw naar de 30gr oplopen. Dat is ons net te veel.
Vandaag wat luieren, zwembad in en camper weer op orde te brengen.
Hiernaast een laatste blik op de Tweedriver, morgen vertrekken wij naar Brisbane.





13-11, vrijdag, dag 40, Kingscliff naar Brisbane

Na een lange rit van bijna 100 km, met onderweg steeds drukker wordend verkeer, door de Gold Coast, uiteindelijk Brisbane bereikt. De Gold Coast is, zoals ik al eerder scheef, een lang gerekte strook langs de kust, onder Brisbane, vol met hotels, appartementen, kleine winkeltjes en verhuurbedrijven, alles voor de watersporter. Wij passeerden onder meer ook Surfers Paradise, geen surfer te zien, wel ongelofelijk veel verkeer.
Om de M1 te mijden hebben we de kustweg een tijdje gevolgd, deze was bijna nog drukker dan de highway.
Wij kwamen er onderweg achter dat wij vrij snel nar het verlaten van Kingscliff de grens met Queensland zijn gepasseerd en in de noordelijke staten hanteert men geen zomertijd. Dus waren wij ineens een uur terug in de tijd en reden wij in de ochtendspits. Zelfs de TomTom gaf een dikke oranje streep op onze route.
Eenmaal terug op de M1, zijn wij er weer even vanaf gegaan om te tanken, wij zouden de camper met volle tank inleveren. Tevens even een koffie genomen om een beetje de cultuurschok van stilte naar drukte te kunnen verwerken.
Net na de lunch hebben we met weemoed de camper ingeleverd en zijn wij per taxi naar het hotel in Brisbane gegaan. Al met al hebben we er sinds het ophalen ervan op 20 oktober 3629km(!) mee gereden.
Onderweg steeds meer verkeer, het leek Melbourne wel. Een groter contrast met de afgelopen weken was niet te denken.

Brisbane is een moderne stad, evenals in Melbourne wordt hier veel gebouwd. Wel heeft men ervoor gekozen om markante gebouwen niet te slopen, zoals in Melbourne, maar te integreren in het stadsbeeld. Naar ons idee is men daar goed in geslaagd.

Ons hotel ligt in het hart van Brisbane, dus op loopafstand van winkelcentra, musea etc.
Wij vermaken ons hier de komende dagen.







14-11, zaterdag, dag 41, Brisbane

Vanochtend is het een regenachtige ochtend, we hebben ervoor gekozen om via de botanische tuin naar de South Bank te gaan, om de verschillende musea te bekijken.
Er is hier gelukkig veel te zien.

Onderweg nog wat 'wildlife' geschoten, om onze weg te vervolgen naar de musea.

Brisbane bij avond in het onweer, is ook wel bijzonder. Net bij een restaurant gegeten, met uitzicht op de Story Bridge, helaas in de Franse driekleur:

15-11, zondag, dag 42, Brisbane

Vandaag onszelf per boot laten vervoeren over de Brisbane River, naar Docklands om vandaar langs en over de zuidoever terug te lopen. Een fraaie skyline. Onderweg nog een portretje 'geschoten'.
Brisbane is, net als Melbourne, een aangename, vriendelijke stad, met op zondag veel mensen die buiten van alles doen, sporten, luieren, wandelen, muziek luisteren, van alles. Bijzonder aangenaam.

16-11, maandag, dag 43, Brisbane

Vanmorgen nog even door de botanische tuin gewandeld, daarna terug naar het hotel om in te pakken en uit te checken.
We zijn het zat, we hebben genoeg gezien en willen nu wel weer naar huis.
De stad hebben we gezien, dus met de trein, vanaf de overkant van het hotel naar het vliegveld.
Hier de bagage in een kluis gezet, we moeten nog tot het begin van de avond wachten, voor dat we kunnen inchecken. Met een pendelbus gaan we nog naar een outlet-centre in de buurt van het hotel. Een beetje winkels kijken, lunchen en onze tijd vullen totdat we de bagage op kunnen halen om in te checken.
Wij vertrekken hier uit Brisbane om 20:45u, om vervolgens om 05:20u lokale tijd in Dubai aan te komen. Daar vertrekken we om 08:10u en komen om 12:40u lokale tijd in Amsterdam aan. Vanwege het tijdverschil zijn wij 24uur en 55 minuten onderweg, maar dit is natuurlijk niet de netto reistijd, die ligt op 14 uur. Niet te veel over nadenken, we willen gewoon naar huis.

17-11, dinsdag, dag 44, via Dubai naar huis

Vanochtend vroeg aangekomen in Dubai en na 2 1/2 uur wachten hebben we de vervolgvlucht naar Amsterdam genomen, om daar om 12:15u te landen.

Een bijzondere reis, een geweldige ervaring, door een prima planning.

Mijn fotoboek, met ruim 100 beste foto's, is vanaf nu te koop bij Blurb.
Boek Australië
De prijs is inclusief de adoptie van een koala in het koalaziekenhuis in Port Macquarie.
Wanneer je een boek besteld, stuur je mij een bericht, dan zorg ik ervoor dat je een certificaat van het koalaziekenhuis ontvangt.

De uiteindelijke route die wij in Australië afgelegd hebben ziet er als volgt uit:

Tot slot, ik gaf aan dat wij het 'zat' waren. Dat slaat zeker niet op Australië, maar op ons eigen vermogen om indrukken op te nemen.
Na 42 dagen reizen, waarvan 5 dagen in de outback met korte nachten, zonder meer de moeite waard en gevolgd door 3880 km met een camper, zijn wij verzadigd v.w.b. het opnemen van indrukken.
De gehele reis leverde mij ruim 1500 foto's op, de foto's van Hielkje komen daar nog bij.

Een reis met veel emotie, zowel door Melbourne voor het eerst bewust ervaren en tevens een reis naar mijn eigen verleden, als wel door het zoeken in en naar het verleden van mijn ouders in Melbourne en Bonegilla. Tevens ook de kennismaking met de cultuur van de Indigius people en de 'westerse mens' in een jonge maatschappij.